UDA-VVE, de luchtcommando's
Geplaatst: 02 jun 2011 13:44
De eenheden voor de verdediging van de vliegvelden: de luchtcommando's
5O % Infanterist en 50% vlieger
VVE
Voor de niet-ingewijden betekent deze afkorting niets.
En zij die de mannen in het “luipaardenuniform” en de
blauwe muts met dat wel vreemde insigne (twee gevleugelde en gekruiste machinegeweren) aan het werk zagen, twijfelden…
-Zijn dat nu vliegers of vermomde kaki's?-
Maar het zijn geen vermomde kaki's. De benaming zegt het duidelijk: Eenheden voor vliegveldverdediging. De opleiding en de opdracht van deze troepen verschilt totaal van deze van deze van de Landmacht.
Met u brengen wij een bezoek aan zo een groep of bataljon dat instaat voor de verdediging van een vliegveld.
Ergens tussen Samber en Maas rijden wij door het bergachtig landschap. Het gehucht in het dal wordt beheerst door twee Middeleeuwse torens. Op de kasseien - erger dan in de “Hel van het Noorden” is het alles behalve prettig rijden. Op het dorpspleintje
vinden wij de weg naar het vliegveld. Geleidelijk klimt de baan.
Arme vliegers die 's avonds te voet de weg terugmoeten en hoe…
Een wegversperring…!
Franse toeristen die een beetje te diep in het glas gekeken hebben denken hier aan de Frans-Belgische grens te staan.
Die ligt echter twintig kilometer verder. De prikkeldraad
en de “big country” voor ons bevestigen onze vermoeden: de vliegbasis. Ze heeft een omtrek van twintig kilometer.
De MP begeleidt ons naar het wachtlokaal. Na wat over en weer gepraat krijgen wij onze bezoekkaart. Steeds onder het waakzaam oog van de MP gaan wij naar de Staf waar de commandant de uitleg doet over de opleiding en de taak van de V.V.E
Na twee maanden opleiding in het opleidingscentrum en een extra opleiding van drie maanden wordt het VVE brevet uitgereikt. Maar niet zonder het welslagen in drie proeven: lijf aan lijf gevecht, -een Olympische hordenloop en een gevechtsomloop van negen kilometers.
Tijdens de laatste sessie behaalden 93% van de kandidaten het brevet. De verdere opleiding gebeurt dan in pelotonsverband.
Nu kan de VVE zijn taak aan: de bescherming van de basis: Hij moet opgewassen zijn tegen iedere vijandelijke aanval of het nu gaat om parachutisten, raids of subversieve acties. Vandaar het belang van zijn fysische en tactische opleiding, veiligheidsmaatregel nummer één. De gastheer nodigt ons uit tot een bezoek aan de basis.
Brullend starten acht jeeps van het mobiel peloton voor een “recce” rond de basis. Iedere jeep heeft drie mitrailleurs .30, een mitrailleurgeweer, een blindicide en een mortier aan boord. Dus blijft men best maar uit de buurt. Iedere jeep kan 2000 schoten per minuut afvuren. Om er de bibber van op het lijf te krijgen.
Wij rijden nu langs een vijver waar men alleen met speciale vergunning mag hengelen. Want naast een jachtvereniging bezit de bezit de basis ook een vissersmaatschappij die op zondag de hengel uitwerpt. Wij zijn nu bij de Olympische hindernissenbaan.
Deze baan is van heel recente datum. Ze is het werk van een - twintigtal handige VVE-mannen die binnen de twee maanden de baan klaar kregen.
Een peloton is bezig met de oefening. Wie van de mannen zal het 2’50” record breken?
Een beetje verderop wijdt een instructeur de manschappen in in de kunst van het lijf aan lijf gevecht.
Nog verder bezoeken wij de hondenfokkerij waar de vijftien honden ons weinig vriendelijk begroeten. Wij blijven bij de africhting. Sam demonstreert ons zijn springvaardigheid en Nicky ... liet ons iets zien dat ons deed besluiten maar liever niet te dicht te naderen.
Spijts zijn beschermende kledij moest ook de africhter er aan geloven !
Het ruime oefenterrein is uiterst geschikt voor tactische oefeningen. Wekelijks worden vijftien uur aan tactiek gewijd. Tijdens een veiligheidsoefening woonden wij de arrestatie van een verdachte
bij. Nauwelijks één minuut na het alarm was de anti-sabotagewagen reeds ter plaatse. De verdachte werd aan boord opgeleid.
Maar we moeten terug. Het rood licht aan de startbaan houdt ons op.
Twee F 84 scheren gierend over onze hoofden. Na een break krijgen de piloten weer nieuwe opdrachten. De basis leeft in al haar onderdelen. Vierentwintig uur per dag staan de vliegtuigen inderdaad paraat.
Iedereen spant zich daarvoor ook in, in de werkhuizen, de opslagplaatsen, de burelen.
De VVE waakt. Haar taak is niet de kleinste… de basis moet verdedigd worden en het steeds blijven.
Bron: “Onze macht” nr. 102 van 1 maart 1964 - speciaal nummer “Onze Luchtmacht”
5O % Infanterist en 50% vlieger
VVE
Voor de niet-ingewijden betekent deze afkorting niets.
En zij die de mannen in het “luipaardenuniform” en de
blauwe muts met dat wel vreemde insigne (twee gevleugelde en gekruiste machinegeweren) aan het werk zagen, twijfelden…
-Zijn dat nu vliegers of vermomde kaki's?-
Maar het zijn geen vermomde kaki's. De benaming zegt het duidelijk: Eenheden voor vliegveldverdediging. De opleiding en de opdracht van deze troepen verschilt totaal van deze van deze van de Landmacht.
Met u brengen wij een bezoek aan zo een groep of bataljon dat instaat voor de verdediging van een vliegveld.
Ergens tussen Samber en Maas rijden wij door het bergachtig landschap. Het gehucht in het dal wordt beheerst door twee Middeleeuwse torens. Op de kasseien - erger dan in de “Hel van het Noorden” is het alles behalve prettig rijden. Op het dorpspleintje
vinden wij de weg naar het vliegveld. Geleidelijk klimt de baan.
Arme vliegers die 's avonds te voet de weg terugmoeten en hoe…
Een wegversperring…!
Franse toeristen die een beetje te diep in het glas gekeken hebben denken hier aan de Frans-Belgische grens te staan.
Die ligt echter twintig kilometer verder. De prikkeldraad
en de “big country” voor ons bevestigen onze vermoeden: de vliegbasis. Ze heeft een omtrek van twintig kilometer.
De MP begeleidt ons naar het wachtlokaal. Na wat over en weer gepraat krijgen wij onze bezoekkaart. Steeds onder het waakzaam oog van de MP gaan wij naar de Staf waar de commandant de uitleg doet over de opleiding en de taak van de V.V.E
Na twee maanden opleiding in het opleidingscentrum en een extra opleiding van drie maanden wordt het VVE brevet uitgereikt. Maar niet zonder het welslagen in drie proeven: lijf aan lijf gevecht, -een Olympische hordenloop en een gevechtsomloop van negen kilometers.
Tijdens de laatste sessie behaalden 93% van de kandidaten het brevet. De verdere opleiding gebeurt dan in pelotonsverband.
Nu kan de VVE zijn taak aan: de bescherming van de basis: Hij moet opgewassen zijn tegen iedere vijandelijke aanval of het nu gaat om parachutisten, raids of subversieve acties. Vandaar het belang van zijn fysische en tactische opleiding, veiligheidsmaatregel nummer één. De gastheer nodigt ons uit tot een bezoek aan de basis.
Brullend starten acht jeeps van het mobiel peloton voor een “recce” rond de basis. Iedere jeep heeft drie mitrailleurs .30, een mitrailleurgeweer, een blindicide en een mortier aan boord. Dus blijft men best maar uit de buurt. Iedere jeep kan 2000 schoten per minuut afvuren. Om er de bibber van op het lijf te krijgen.
Wij rijden nu langs een vijver waar men alleen met speciale vergunning mag hengelen. Want naast een jachtvereniging bezit de bezit de basis ook een vissersmaatschappij die op zondag de hengel uitwerpt. Wij zijn nu bij de Olympische hindernissenbaan.
Deze baan is van heel recente datum. Ze is het werk van een - twintigtal handige VVE-mannen die binnen de twee maanden de baan klaar kregen.
Een peloton is bezig met de oefening. Wie van de mannen zal het 2’50” record breken?
Een beetje verderop wijdt een instructeur de manschappen in in de kunst van het lijf aan lijf gevecht.
Nog verder bezoeken wij de hondenfokkerij waar de vijftien honden ons weinig vriendelijk begroeten. Wij blijven bij de africhting. Sam demonstreert ons zijn springvaardigheid en Nicky ... liet ons iets zien dat ons deed besluiten maar liever niet te dicht te naderen.
Spijts zijn beschermende kledij moest ook de africhter er aan geloven !
Het ruime oefenterrein is uiterst geschikt voor tactische oefeningen. Wekelijks worden vijftien uur aan tactiek gewijd. Tijdens een veiligheidsoefening woonden wij de arrestatie van een verdachte
bij. Nauwelijks één minuut na het alarm was de anti-sabotagewagen reeds ter plaatse. De verdachte werd aan boord opgeleid.
Maar we moeten terug. Het rood licht aan de startbaan houdt ons op.
Twee F 84 scheren gierend over onze hoofden. Na een break krijgen de piloten weer nieuwe opdrachten. De basis leeft in al haar onderdelen. Vierentwintig uur per dag staan de vliegtuigen inderdaad paraat.
Iedereen spant zich daarvoor ook in, in de werkhuizen, de opslagplaatsen, de burelen.
De VVE waakt. Haar taak is niet de kleinste… de basis moet verdedigd worden en het steeds blijven.
Bron: “Onze macht” nr. 102 van 1 maart 1964 - speciaal nummer “Onze Luchtmacht”