Hier moet je ruiken naar aarde en een beetje stront

[Exjager]

Defensie wil dit jaar 1830 vacatures invullen. Een fijne job bij de krijgsmacht? Onze reporter trok mee op tweedaagse en zocht het uit. ‘Een hoogtewerker heeft ook beroepsrisico’s.’

We bevinden ons in B¨tgenbach, in de Oostkantons. Op wat het koudste punt van België is, houdt het leger kamp Elsenborn (of kamp Echo). Een beproeving voor de meer dan vijfhonderd rekruten die in oktober vorig jaar aan hun militaire opleiding begonnen. Hier is geen elektriciteit, stromend water of verwarming. Laat staan wifi om even met de vrienden te facebooken. De komende dagen maak ik deel uit van peloton bee tien. Meteen word ik gecorrigeerd: ‘Dat is Bravo One Zero.’

Het middageten is een beproeving. Tja, hoe moet je ook eten bereiden voor meer dan 500 man op een terrein waar niet eens elektriciteit is. Eten doe je hier rechtstaand en dat vergt vaardigheden die ik nog niet beheers. Ik heb in mijn handen: één gamel met soep, één gamel met een dampend prakje, een lepel, een mes, een vork en een theedoek om zo meteen de afwas te doen in een regenton. Er zijn geen handen meer om mijn eten naar mijn mond te bewegen, dus doe ik de buren na. Die slurpen gewoon uit hun metalen bakje. Resultaat: mijn soep gutst samen met de paella over mijn gloednieuwe gevechtsuitrusting.

Breek je menselijke vorm

Nu moeten we ons in ‘pelotonsopstelling’ ‘voorwaarts-mars’-gewijs ‘ter plaatse begeven’ voor de ‘individuele vordering bij dag’. Terwijl ik mijn benen in de juiste cadans probeer te wringen (links, links, links-rechts, één, twee, twee, twee-links, rechts, één, twee) vraag ik de rekruten naast me wat in hemelsnaam van ons verwacht wordt.

Ze antwoorden in koor: ‘BV WAKS EGGL’ en ik krijg een camouflagestick toegestopt. Blijkt dat we een terrein moeten oversteken zonder dat de vijand ons ziet. BV WAKS EGGL stipt aan waarop we moeten letten. Beweging trekt de aandacht, dus moet je af en toe blijven liggen. Je menselijke vorm moet je door schutkleuren breken, vandaar de camouflagestick. Blinkende voorwerpen weerkaatsen, dus dek ze af. Ga op in de achtergrond (aha, vandaar dat we allemaal die gekke takken en planten op onze helm moeten zetten). Verder gaat het over kleur, schaduw, elektromagnetische stralen, geur, geluid en licht. Kortom: BV WAKS EGGL.

Die struik is te bruin

Met groen, bruin en zwart geverfde gezichten kruipen we over het modderige veld. ‘Vispoel, ben jij een stokstaartje misschien? Dit is lage vegetatie – sluipen, man!’ Plat op de buik verkennen we met onze vuisten de grond. Op de ellebogen steunen, knie bijtrekken en zorgen dat er geen takken in je geweerloop komen. ‘Dekeyser, na elke sprong een laterale verplaatsing! Anders weet de vijand in welke lijn je ligt.’ ‘En waarom loop je naar die struik? Die is te bruin voor je groene gezicht. Opnieuw camoufleren of een andere dekking zoeken.’

De aanwijzingen moeten ons helpen straks dezelfde oefening bij nacht te doen op een ander terrein. Nu moeten we om het snelst, maar vooral ongezien, de jachthut bereiken, zowat 800 meter verderop. ‘Dekeyser, ben jij het laatste element?’ ‘Nee, chef!’

Ik heb niets gezien, maar plots ben ik omsingeld. Een tiental ogen en half zoveel geweerlopen staren me aan, ze komen net boven de grond. Het zijn kandidaten van een ander peloton, die zich met hun schopje hebben ingegraven en zich vanuit de put op de kaart moeten oriënteren.

De chef weer: ‘Dekeyser! Je stinkt naar parfum! Opgaan in de natuur is de bedoeling. Hier moet je ruiken naar aarde, bomen en een beetje stront. Niet naar Chanel N°5.’ Ik gebruik een ander merk, protesteert mijn hoofd, maar mijn mond zwijgt. Tegenstribbelen doe je hier niet. De meest gebruikte zin hier is: ‘Ja, chef!’

Meer op http://www.standaard.be/artikel/detail. ... ign=weekly

[one_O_five]

had ik dat vroeger geweten ik was even mee opleiding gaan geven