Onze doop bleef gespaard van schunnigheden maar het bier was voor deze gelegenheid niet gerantsoeneerd. Om te beginnen werd onze muts gevuld met een pint bier en kreeg je het bevel om je muts leeg te drinken. Nog maar nauwelijks had je een slok genomen of ze werd in je gezicht geslagen waarna ze werd ontmaagd (m.a.w. de voering werd er uitgetrokken) en de kletsnatte muts werd daarna tot over je oren getrokken.
Het doopfeest werd vervolg met een spelletje "Kardinaal Poef". Het werd je eenmaal door een "Super" uitgelegd en dan was het aan ons. Dit spel omvatte heel wat bewegingen in het genre van: ik drink voor de eerste maal op de gezondheid van Kardinaal Poef waarbij je met een vinger naar jezelf wees, met een vinger van elk hand eerst op daarna onder de tafel tikte, en daarna eerst rechts en dan links je neus aantikte. Vervolgens nam je je pint, stak die voor jou uit en riep^"poef" en nam een slok. Daarna werd alles herhaald maar dan met twee of drie vingers, evenveel tikken of woorden en na de derde maal moest je pint volledig uit zijn; (Wie het niet begrijpt zal ik het zaterdag wel eens voordoen

) Natuurlijk waren wij steeds mis, moesten onze pint ad fundum ledigen en opnieuw beginnen. Wij waren zo dikwijls mis, dat was toch wat onze doopsuper vertelde en wie durfde dat tegen te spreken, dat het bier in een razend tempo werd binnen gegoten met als gevolg dat je maag opzwol als een ballon. Het gevolg was dat een 10 à 12 bleukes een straal kots produceerden die meters ver spoot. Er was maar één persoon echt blij die avond en dat was de barman want hij mocht 's anderdaags uitslapen omdat zijn kantine reeds gekuist was door zwijmelende bleukes.