Over sterke verhalen

[Paddy]

Geplaatst: 27 Mrt 2011 8:59

Sterke verhalen, straffe stoten, hoe ge het ook wilt noemen maar in de loop van meer dan een halve eeuw moeten er heel wat verhalen over de legerdienst bij elkaar zijn gekomen.
Hier is nu een plaatsje gemaakt waar die verhalun kunnen verteld worden in geschreven vorm in plaats van aan de toog.

Een van de oudste die ik me nog herinner stamt uit mijn legerdienst als milicien bij het 18 RA, dat moet in de zomer van 69 geweest zijn.
Idereen die milicien geweest is zal ook wel eens "het spek aan zijn kl..." gehad hebben en van piket geweest zijn, toen was het zo dat als het piket opgeroepen werd dat in volledige gevechtskledij gebeurde, ge kent het wel, helm, gasmasker, wapen.
We hadden toen al wel de groene smoke maar nog de oude webbing wat het aankleden niet vergemakkelijkte, en dan in de zomer in lichte looppas van het tweede verdiep naar de paradeplaats, ge waart nog niet beneden of het zweet stond al in Uw bottinnen.
Toen was het ook nog zo dat indien er niet genoeg gestraften waren, wat zeldzaam was, het piket zo rond een uur of zeven werd opgeroepen en vervolgens naar de keuken werd gestuurd, de fameuze pattatenjas.
En op een avond was het onze toer, nu zegt een van de manne, verd... ze controleren toch niet en met deze warmte, ik doe onder die smokebroek geen linnen broek aan, zo gezegd zo gedaan.
De oproep komt en wij naar beneden, verzameling volgens het reglement, en we treffen toch een heel humanitaire Adjudant van week die zegt "mannekens met deze hitte ... ge moogt allemaal Uw smokebroek uitdoen" ...
Onmiddelijk reactie van, ik meen dat de naam Pauwels was, ja maar chef ... waarop volgende conversatie ontstond terwijl we allemaal bezig waren uit onze smokebroek te worstelen.
Ja maar chef ... Pauwels zwijgen ... maar Chef ... Pauwels zwijgen en broek uit ... Chef ... PAUWELS... ja Chef ...
Hier volgde dan een twintigtal seconden doodse stilte waarop een brul ontstond die tot in Brasschaat te horen was ... Iedereen broek terug aan.

Nu hoop ik dat hiermee de start gegeven is en er nog veel van dergelijke verhalen over het kazerneleve, de oefeningen en alles er op en er aan hier aan toegevoegd worden.

[Paddy]

Vroeger werden straffen uitgedeeld zonder dat deze op papier kwamen.
Mijn eerste straf "kreeg" ik bij mijn derde dag.

Ik was op weg naar de QM als ik de CieComd tegenkwam. Natuurlijk groette ik. Echter had ik uit het reglement geleerd dat de groet steeds moest worden beantwoord. Aangezien de CieComd dat NIET deed vroeg ik hem of mijn groet niet juist was, waarop hij 4 vingers (4 dagen "ballen") omhoog stak EN groette. Ik was echt zo van mijn melk dat IK vergat te groeten en mijn weg wilde voortzetten. Hierop riep hij mij terun en toonde nog eens 2 vingers met de woorden "met vermindering omdat ge het reglement NIET zou vergeten". Ik ben blijven staan enheb gegroet tot hij de blok van de Cie binnen was.

W.

[Paddy]

Die vier vingers ...

Dat was toen wel de standaard, ik heb zo eens een "kieken" gekend dat als antwoord op zo een vier vingers zelf vier vingers opstak naar de Lt, die telde alles gewoon samen en ons kieken had acht dagen "ballen" vast.

[Paddy]

Ooit hadden we eens wacht in de munitiedepot die bij de kazerne hoorde. Tegen de tijd dat we de wacht af mochten werd er een Navo-alarm gegeven.
(Ik dacht toch dat dit zo noemde...). Dit betekende dat we niet de wacht af mochten, en we dus doodleuk mochten blijven staan waar we stonden : op wacht dus! Dit soort van Alarm was een test om na te gaan hoe vlug iedereen de eenheid kon vervoegen, en de eenheid het kwartier verlaten had naar de opgelegde stelling.
Een "loper" ging dan iedereen gaan verwittigen dat ze zich naar de kazerne moesten begeven, en liefst zo spoedig mogelijk.
Ondergetekende stond nog steeds op wacht, in blijde verwachting tot de eersten zich zouden melden. Dat bleek toch langer te duren dan ik verwachtte, en toen na een toch wel lange tijd de eerste wagen zich aanmeldde met een overhaaste BV aan boord vroeg deze : zijn ze al vertrokken?" waarop ik de brave man kon geruststellen met de woorden : "u bent de eerste!" waarop de man me vol ongeloof aankeek, en dacht dat ik hem in het ootje aan het nemen was...

[Paddy]

Arolsen, 1é Jagers te Paard, 1980-81.
Oefening in- en exfiltratie. Het was de bedoeling om in kleine groepjes de opgestelde wachtposten te passeren zonder gezien te worden. Er werd wat met losse flodders gevuurd, lichtkogels gingen in de lucht en er werden wat thunderflashen geworpen. Alles leek behoorlijk "echt.
SM Bosman, een Antwerpenaar, lag in het struikgewas toen een van die thunderflashen tussen zijn benen belande. Een luide kreet van pijn werd onmiddellijk gevolgd door een even luid "sssssssssstttttt" van de rest van de ploeg. Even later werd SM Bosman afgevoerd, met brandwonden aan beide knieën om in de infirmerie de nodige verzorging te krijgen.
Wat later verscheen onze Bosman opnieuw ten tonele met op zijn doktersbriefje "Vrij van lange broek".
De eerst volgende vlaggengroet verscheen hij in volledig tenue maar in plaats van zijn groene linnen broek een helblauw Addidas sportbroekje. Jammer genoeg liep er niemand met een fototoestel rond om deze hilarische verschijning op de gevoelige plaat vast te leggen.

[Paddy]

Vlaggegroet, nog ze een woord ...

Ook in het 18 RA meegemaakt, iedereen stond al aangetreden en te wachten op het begin van de vlaggegroet, het appel was juist gedaan en de RP komt met zijn vlag aangestapt en verdwijnt achter het monument.
Plotseling begint er een gepiep aan de mast, het gekende piepen van de wieltjes als de vlag opgehesen of neergelaten word.
Onze RP had de haken voor zijn vlag niet gevonden, een stel afzwaaiers hadden die de avond er voor naar boven getrokken, uiteraard waren die haken goed voorzien van de nodige slipjes en bustehouders.
De afzwaaiers die hun uitrusting de dag er voor al hadden ingeleverd en dus niet op hert paradeplein aanwezig waren stonden op dat moment goed zichtbaar achter de vensters van de batterij, in geef acht en met een perfecte groet.

[Paddy]

Over vlaggegroet gesproken...

Bij 2L hadden ze in 1993 een kliek van beroeps en miliciens die een passend instrument bespeelden om de wekelijkse vlaggegroet met een streepje muziek te omlijsten.

Meestal was dit een man of vijf, zes met elk een blaasinstrument. Tot die week ergens in juni toen door zendingen en afwezigheden alleen de brigadier-chef met zijn grote tuba aanwezig was. Te Velde en de Brabanconne werden dan maar solo gespeeld...

Zelden zo gelachen.

Walter

[Paddy]

Marche-les-Dames, 1982

Vrijdag late namiddag, na strenge inspectie en correct voorstellen verkrijgt men zijn weekendvergunning. Per peloton wordt afgemarcheerd naar het station, allen op den boemeltrein richting Namur om vandaar naar zijn haardstede te kunnen sporen.
Soldaat TV De Batselier neemt, net zoals ik, de trein richting Brussel. Eens op de trein een plaatsje gevonden te hebben wordt de das wat losgemaakt, de vest wordt ontknoopt en de baret verdwijnt in de broekzak. Namur is nog maar pas verlaten of onze soldaat dommelt in, niets ongewoon na een weekje Marche-les-Dames. Te Brussel-Nord aangekomen schrikt Tony wakker, wetende dat zijn aansluiting niet op hem wacht, spring van de trein, nog half in slaap en belandt pardoes in de armen van twee MP's ..... Resultaat verbinding kwijt en een Model C. aan zijn broek voor onverzorgd uniform en het niet groeten van de MP's...

Zondagavond, maandagmorgen en de rest van de week geen nieuws, dus goed nieuws hoopt onze soldaat tot hij op donderdagmorgen het nieuws krijgt dat hij verwacht wordt bij de commandant.... Dit bezoek leverde hem 4 dagen ballen op, met andere woorden het weekend binnen en van karwei. 'tja er zijn mooiere vooruitzichten.

De volgende vrijdag ziet hij met tranen in zijn ogen iedereen vertrekken en Tony mag wachten tot hij opgeroepen wordt om een of ander karweitje op te knappen. Was het "part of training" of was men hem gewoon vergeten? Hij bleef een gans week-end moederziel alleen op de kamer wachten zonder iemand te zien of te horen en met uitzondering van kraantjeswater en enkele repen chocolade ook zonder eten of drinken de lange uren aftellen tot maandagmorgen en een stevig ontbijt.

Het volgende weekend stappen wij opnieuw af in Brussel-Noord, beiden keurig in uniform. Op het perron passeert ons een postbode en Tony die zijn lesje blijkbaar heeft geleerd salueert reglementair alsof het een generaal betrof. Op mijn verbaasd "wat doe je nu?" antwoordde hij: "ze gaan mij da godv...... geen twee keer lappen zelle"

[Paddy]

Het gebeurde tijdens onze maand opleiding te Heverlee. SM E. had eerst een deftig bezoekje gebracht aan de kantine, en was daarna nog eens op "bezoek" in onze kamer, terwijl hij eigenlijk in de kamer naast ons moest zijn. Daar de inspectie op komst was, en onze kamer eerst aan de beurt zou zijn vond SM E. er niks beter op dan door het raam, en via de richel zo zijn kamer binnen te wippen door hut raam. Wetende dat we op het eerste verdiep logeerden en niet onaardige stunt, zeker in SM E. zijn toestand. Voor iedereen het goed en wel besefte was E. op zijn kamer beland, en stond de OOFR van week in onze kamer. Pas de volgende dag leek iedereen zich bewust van de toch wel gevaarlijke onderneming van SM E.
Straffe kerel die E., maar altijd toffe kerel gevonden!

[Paddy]

Stations en treinen, ook weer goed voor een paar verhalen.

Met onze Leopards werden we ook meestal per trein naar schiet- en oefenkampen vervoerd, die transport was dan altijd ergens tussen de vierentwintig en achtenveertig uur en daarvoor kregen we dan slaapwagens.
Nu werd ik in Bergen een keer aangeduid om als OnderOfficier de trein over te nemen, dat hield dus een degelijke controle van de wagens in, heel goed noteren wat er ontbrak, de hoofdkussentjes van de Bundesbahn pasten namelijk prima in de slaapzak en ... no more comments.
Eens de trein overgenomen moest men daar dan ook in blijven tot de tanks geladen waren en iedereen ingestapt was, en dan ziet ge door het raam het ganse eskadron voor het instappen aanschuiven aan de mobiele frituur ... miserie miserie ...
Op een zeker moment werden dan de wagons met de tanks aangekoppeld aan de trein en is het wachten op het vertrek, juist nu komt er een eskadron van het Tweede Gidsen toe om de volgende trein te laden en een bekende collega was zo vriendelijk om voor mij tot aan de frituur te wandelen met een bestelling van mij.
Ik zie door het raam hem aanschuiven, mijn frieten bestellen, ze in ontvangst nemen en naar de trein komen, hij is nog dertig meter weg en de trein zet zich in beweging ... dag frieten ...
Zes maanden later rijden we van Soest terug naar Bergen, en zo ergens in de omgeving van Hannover klopt mijn bemanning op de deur van het "couchet" en roepen iets van Wachtmeester kom eens snel kijken in de gang ... ik dacht dat er iets gebeurd was en ... staan die drie aan het raam naar buiten te kijken en naar buiten te wijzen, ik dus ook naar het raam en vraag wat er te zien is, waarop mijn kanonnier antwoord "Er liep juist een gids voorbij met een pakje koude frieten".

[Paddy]

Toen we muteerden naar onze eenheid kwamen we 's avonds laat aan in de kazerne na een lange trip met de DVT en nog een busritje.
De brave korporaal van week kwam ons aan de bus afhalen en verwachtte enkele nieuwelingen voor het Regiment. Groot was zijn verbazing toen bleek dat er meer dan dertig mensen voor zijn neus stonden, en zich afvroegen waar ze heen moesten. ('t was weer goed geregeld).
De brave man wist het ook niet, besloot hulp in te roepen van de OOFR van week, en deze besloot dan maar om uit een stoffige kelder nog wat matrassen te gaan halen, en ons in een leegstaande verdieping een onderkomen te geven.
De vrijstaande verdieping was blijkbaar een tijdje niet meer gebruikt, maar goed we konden slapen.
De volgende dag werd besloten om de verdieping eens grondig te kuisen. Te grondig zo bleek, want de grote hoeveelheid water kwam door het plafond van het onderliggende verdiep vlotjes doorgesijpeld, en de mannen van TRO konden daar niet mee lachen...Er werd dan maar besloten om te kuiswerken te staken, de schade te herstellen, en ons later over de verschillende eskadrons te verdelen...de bewuste verdieping heb ik nadien steeds leegstaand geweten...
Welkom in BSD!

[Paddy]

Zo kwamen we eens terug uit Vogelsang naar Soest, aankomst voorzien op 6 December om zes uur morgens.
Nu hadden we wel in de mot dat ons mannen iets in het schild voerden maar niemand van het kader was er achter kunnen komen, tot die trein in Soest aankwam.
Naar goede gewoonte stonden de vrouwen en de kinderen aan het station als het Eskadron toekwam, maar deze keer stond onze Kolonel er ook, en tot ieders verbazing waren de twee eerste personen die uitstapten toen de deuren open gingen ... St. Niklaas en zwarte Piet.
De mannen hadden gedurende heel de kampperiode de snoep uit de one o one rantsoenen verzameld om die morgen uit te delen, ze hadden wel niet verwacht dat ze het eerste snoepje aan de Kolonel zouden moeten presenteren, die kon gelukkig die grap accepteren, hij had namelijk ook nog kleine kinderen.

[Paddy]

Wat een verhalen seg!
Wel spijtig dat ik geen legerdienst meer heb.
Mvg Yente

Och - kan ook wel sterke verhalen opdissen die ik liever niet meemaakte:

* die keer dat een slimme brigadier-chef onder zijn eentje een baanwiel van een Leopard van een laadbak van een camion ging halen en het 'wel op de grond ging trekken' maar niet op tijd losliet en zijn rug onherroepelijk beschadigde
* of de soldaat-milicien die weekends aan een stuk binnengehouden werd omdat hij gebuisd was in zijn opleiding tot lader en zonder dat het kader daar wat van gemerkt had (of er zich niks van aantrok) zo labiel was dat hij zijn armen openkerfde met een mes om toch maar gehoord te worden
* en die dag dat er twee tisten van de 1 Cie Mat met een camion een grote kartonnen doos met twee nieuwe voorruiten voor een MAN kwamen lossen; niemand vonden in de garage om hen te helpen en ze uit lompigheid dan maar in diggelen op het beton wierpen om toch maar direct naar huis te kunnen gaan
* en de discussie met de strontzatte eerste wachtmeester aan de bareel van Kwartier Van Dooren die er rond middernacht toch maar op stond om naar huis te vertrekken en de volgende morgen met auto in stukken in de gracht gevonden werd
* en onzen brigadier chef op ons bureau die alle dagen een halve fles jenever soldaat maakte (ze stak in zijn onderste schuif)

Dikwijls genoeg gedacht 'arm leger'.

Maar toch ook mooie herinneringen aan.

Walter

[Paddy]

Het ligt nu eenmaal in de menselijke aard alleen de goede dingen te onthouden en de slechte te vergeten, en de minder goede herinneringen zijn nu ook een deel van de ABL geschiedenis en kunnen hier ook gerust een plaats krijgen.

Zelf heb ik ook onaangename belevenissen meegemaakt, door de fout van een collega Wachtmeester maandenlang een van mijn bemanningsleden gaan bezoeken in het Militair Hospitaal.
Een andere keer in de erehaag op een begrafenis staan met het gevoel dat iedereen die voorbijkomt U bekijkt alsof het Uw schuld is dat die jongen begraven word.

De wacht, ook altijd goed voor verhalen, en soms ziet ge de wacht eens van de andere kant.
We kwamen eens terug binnen per trein van een oefening, ongeveer zo als in vorig verhaal vrij vroeg in de morgen, maar deze keer was ik onderweg met de tank van de Korpscommandant.
Hoe dat kwam, voor die gelegenheid was er een extra peloton samengesteld om enige mensen een extra training te geven, de drie tanks van de Eskadronscommandanten en die van de CO.
Stond onze Kolonel aan het station en vermits hij zijn laatste maand als CO van de eenheid begonnen was wou hij zelf nog eens met de Leopard binnen rijden, en ik, ik kreeg de Opel ter beschikking.
Ik dus met mijn vuile tankshirt achter in de Opel en naar de kazerne, toevallig kom ik daar aan de poort toe juist voor de wacht, door het 6A geleverd die dag, juist voor de wacht die poort sluit om aan de aflossing van de wacht te beginnen.
De wachtpost herkent de militaire Opel met alles er op en er aan en smijt die poort terug helemaal open, roept iets naar zijn Officier van wacht die daar enige meters verder stond, deze brult zowel de afgaande als opgaande wacht in geef acht, en ik, ik gewoon binnengereden en vriendelijk teruggegroet ... en natuurlijk nog maanden plezier er aan gehad.

Vrijdag de dertiende ...
Ik ben in 78 begonnen als soldaat in het Dertiende TTr, nu komen er op een vrijdag de dertiende eens dertien nieuwe dienstplichtigen toe in de eenheid.
Eerste woorden van de korpscommandant zijn speech ... "Alle dertien welkom in het 13 TTr, de bijgelovigen blijven rechtstaan, de anderen mogen gaan zitten."

[ABL]

Opleiding gehad maart '84 in Lombarsijde
mutatie naar Brasschaat 18RA (zelf wonende te Brasschaat) op maandag 03 april (gelukkige gene 1ste april)

nu kregen wij die maand eigenlijk de hele opleiding (met extra elk zijn specialisatie) opnieuw door de strot gewrongen
waarbij men nogal vlotjes bij voorkeur 's nachts alarm gaf, iedereen zijn nest uit moest en met stormgordel, rugzak,
slaapzak, wapen etc buiten moest verzamelen.

gecheckt of iedereen er was, ok? = wapen terug binnen geven in het wapen magazijn en terug uwe nest in.
voor die paar uur die nog resteerden.

nu hadden er een paar op onze kamer die dat grondig beu waren (gebeurde zo'n 2 keer per week) in de gaten
gekregen dat ons hoofdkussen een prima vulling was voor de rugzak. bijlange zo zwaar niet, veel rapper klaar
etc etc, maw niets dan voordelen. het werd toch niet gecheckt

blijkbaar had ne wachtmeester dat toch in 't vizier gekregen.

De volgende keer was ne maandag nacht, met als verschil dat de MAN's en Unimog's klaar stonden, iedereen
erop mocht en wij tot vrijdag middag op 't groot schietveld gingen kamperen.

4 man hadden wel een slaapzak en hoofdkussen, maar voor de rest niets

enfin ja, 4 dagen ballen........

(nee, ik zat niet bij die 4)

Gr/ABL