Uitvluchten, leugentjes om bestwil etc.

[Paddy]

Geplaatst: 28 Mrt 2011 22:06

Tijdens mijn opleiding hadden wij een luitenant die ons verkondigde:
" wat ook jullie uitvlucht mag zijn, zorg er voor dat ik het geloof .... of er mee kan lachen"

Wat was jullie beste uitvlucht ooit om te ontsnappen aan vervelende karweien?

[Paddy]

Terug naar het 18 RA als milicien ...

In die tijd was het telefoonnetwerk in een kazerne nog al beperkt, een "echte" telefoon vond ge in een Batterij alleen maar bij de commandant terug, de andere diensten waren verbonden met veldtelefoons.
Toevallig was ik in die tijd lijnlegger, en even toevallig was er telkens ik iop de karwijlijst terecht kwam wel ergens een lijn defect.
Mijn laatste maand is dat wel niet meer gelukt, ik was met een tweede lijnlegger er eens op uitgetrokken in volle ornaat, ladder over de schouders, veldtelefoon over de andere, lijnleggerstas aan de gordel, zo precies die bekende tweeling met dat laddertje op de BRT.
We gingen dus weer eens de lijn naar "Het Pavillioentje" controleren, spijtig genoeg dat de postcommandant zelf in Maria ter Heide woonde en dat etablissement kende, dat was wel geen militaire instelling met een veldtelefoon ... [smilie=birra.gif]

[Paddy]

We gingen vroeger nog al wel eens van uit Soest voor een week naar Leopoldsburg om daar met de 20 mm Hispano-Suisa te gaan schieten.
Ofwel konden we de torens van de stand Q gebruiken ofwel hadden we onze tanks mee, beef eigenlijk eender, die oude luchtdoelkanonnen werden dan boven op de loop gemonteerd en zo kon er gewerkt worden tot op een duizendtal meter net of we met de 105 schoten.
Nu was het de gewoonte om zo veel mogelijk gebruik van die mogelijkheid te maken en dat betekende dan ook een paar keer nachtschieten, dus tegen het vallen van de duisternis wij allemaal terug naar de schietstand om de werkdagen wat langer te maken.
Buiten de normale job van tankcommandant had ik er nog een extra gekregen, OnderOfficier munitie, en zo de laatste avond vond ik dat er nog veel over bleef, onze baas kennende zag het er uit of we de ganse nacht zouden gaan doorschieten.
Nu moest ons peloton terug gaan schieten en ik gaf mijn lader en kanonnier de opdracht hun vingers wat langer op de knoppen en pallen te houden, het resultaat, telkens ik schoot gingen er twee tot drie patronen door de loop, dat duurde niet lang of de andere tanks hadden het in de mot en speelden hetzelfde spel zo dat de voorraad munitie nu zienderogen begon te slinken.
Toen we na de run uit de tank kwamen moest ik natuurlijk in licht looppas naar de commandant om uitleg te geven hoe dat nu mogelijk was, ik zei zo onnozel mogelijk "Kapitein, we zijn nu al bijna vier dagen dag en nacht aan het schieten, vergeet niet dat dit automatische luchtdoelkanonnen zijn en het ligt in de aard van hun constructie dat ze automatisch gaan schieten" ... en nog voor de Kapitein kon antwoorden viel onze Wachtmeester wapenmaker me bij met ... "Ziet ge nu wel, mij wilt ge toch nooit geloven als ik iets zeg".