Behandeling Korea veteranen

[Paddy]

Geplaatst: 02 Jan 2011 21:53

Een tijdje geleden las ik in Humo een artikel, bestaande uit 2 delen over korea veteranen.
Zij vertelden dat ze na de oorlog niet echt met open armen ontvangen werden, dat ze bij verschillende dingen geweigerd werden, dat ze werden uitgescholden,...
Hoe komt eigenlijk dat men ze liever rijk dan kwijt was?
Was er ook niet het verwijt van (neo)nazi's?

Yente

Het Koreabataljon werd vanaf het begin stiefmoederlijk behandeld door de politiek . Het resultaat was dat gedurende hun verblijf in Korea de nodige versterkingen achterwege bleven door een grbrekkige recrutering in Belgie . Omdat het bataljon ongeveer vijf jaar in Korea gebleven is werden de terugkerende veteranen die bij het leger wensten te blijven verdeeld over verschillende eenheden . Velen van hen konden de tucht in vredestijd niet verdragen . Ze moesten bevelen ontvangen van officieren die nog groen achter hun oren waren . Van de andere kant was er jaloezie en afgunst op de veteranen wegens hun gevechtservaring .
Voor hen die terugkeerden in het burgerleven was er nog altijd de tegenwerking van de politiek . Eerst op 22 juni 1983 wordt aan de vrijwilligers het statuut van nationale erkenning verleend .

Yente lees naast de Humo ook eens:

Het Belgische Korea-bataljon,http://www.ethesis.net/koreabataljon/ko ... inhoud.htm

David Le Roy

Scriptie voorgelegd aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte,
voor het behalen van de graad van
Licentiaat in de Geschiedenis.

[de winter]

Als zoon van Willy De winter ( vermist 1952) werd ik zelf gepest op school , mijn rapport werd getekend door mijn moeder.
Kon niet zei men op school ( Mechelen ) je vader of voogd , wist ik veel dat de belgiche staat mijn voogd was .
Resultaat telekens strafstudie ,zelfs tot ik het moe werd.
Zelfs als kleine jongen was ik de koreaan.
Was niet prettig.
Groetjes Gilbert

[one_O_five]

Als geboren Mechelaar vind ik dat een interessant verhaal, laat me een keer raden naar de school, het St. Rombautscollege.

[de winter]

Toch niet maar het regime was idem T.S.M.

[one_O_five]

TSM ... natuurlijk, daar heb ik ook nog eens een poging tot studeren gedaan

[patrouilleur]

Hallo,Vorig jaar heeft het KLM een tentoonstelling ingericht over het Belgisch Korea Bataljon en ik was zeer nauw betrokken bij de opbouw van de tentoonstelling.
Door dit gegeven heb ik de kans gekregen enkele keren met verschillende veteranen te spreken en ik kan alleen maar zeggen dat deze mensen veel meer respect zouden moeten krijgen!!!

[Yente]

Hallo,Vorig jaar heeft het KLM een tentoonstelling ingericht over het Belgisch Korea Bataljon en ik was zeer nauw betrokken bij de opbouw van de tentoonstelling.
Door dit gegeven heb ik de kans gekregen enkele keren met verschillende veteranen te spreken en ik kan alleen maar zeggen dat deze mensen veel meer respect zouden moeten krijgen!!!

Volledig mee eens!
Mvg Yente

[geert45]

Ik heb de eer gehad te mogen dienen onder een Korea strijder, in 1963 was hij CSM van de 1Cie van het 6de Linie, toen nog gelegerd op de Luchtbal te Antwerpen. André Van Damme noemde hij. Een pracht mens, op en top militair en als hij u als gewone soldaat kon helpen, bv. als je bij de commandant op het rapport moest komen, verdedigde hij u altijd. Hij kreeg ook een Amerikaanse onderscheiding, even googelen en je vind hem wel. Zijn gezegde was altijd, als hij het over collega's off. of o.off. had die het wat uithingen: "Je weet pas wat je aan een soldaat hebt, als je daar samen in een put zit en de kogels u om de oren vliegen". Na al die jaren heb ik, uit respect, nog steeds contact met die man.
Geert

[grumpy]

Hallo iedereen,

Ik heb samen met een collega zeevarende in het Amezone-gebied geweest in 1963 met een fruitschip. Deze scheepsmaat was ook een Korea-veteraan, één waar je op kon rekenen in goede en slechte dagen. Als hij je kon helpen was het nooit te veel, spijtig heb ik hem daarna nooit meer gezien. Zijn naam was Guy Taveniers. Ik ben zelf als zeevarende in 1982 in Zuid-Korea geweest in Ulsan en Pohang. Het was een mooi land om te zien.

Groetjes, Jean

[Glenn_Janssens]

Ze noemen het ook "de vergeten oorlog" en das niet zomaar.
Mensen waren oorlogsmoe na 40/45 en die Korea oorlog die niet zoveel later uitbrak interesseerde hen geen barst...het was echt wel de ver van mijn bed show.
Een 'oorlogje' in de schaduw van die ene grote 'wereldbrand'.

En dan na de oorlog, die mensen in verschillende eenheden droppen tussen de groentjes en chefs die natuurlijk jaloers waren, dat deed er ook niet veel goed aan.
Ook het tegenovergestelde, de veteranen van 40/45 in militaire dienst vonden deze knapen ook een bende stoeffers, en ge kent dat hé...de ene veteraan tegen de andere 'da wa was gene oorlog joeng, ge waart politie agentje daar bij de spleetogen, wij hebben een echte oorlog uitgevochten gulle nie" etc etc.
Das om problemen zoeken, das veteraantje pesten, nu oneerbiedig geschreven maar de realiteit was wel zo in vele gevallen denk ik.
En het feit is, na zo'n conflict is het altijd weer aanpassen aan het dagelijkse leven thuis dat niet stilstond.
En waar mensen geen interesse hadden in wat je gedaan had voor je Vaderland.
Gewoon thuiskomen en terug meedraaien in de dagelijkse sleur van ervoor was niet simpel, maar de mensen verwachtte dat wel.

[Lewis Gunner]

Ook mijn opa heeft een Korea-veteraan gekend, mijn opa deed in 1955 zijn militaire dienst als MP bij de zeemacht.
Hij leerde bij zijn opleiding sergeant Dhaenen een luchtmachter kennen.

[The Bartman]

Ben zelf zoon van oud-Koreastrijder Stessens Marten, ik weet dat toen mijn vader terugkwam vanuit Korea met het vliegtuig hier in Belgie er een serieuze negatieve sfeer hing t.o.v.hun. Waarom? Mijn vader zei steeds, dat het communisme hier toen de kop opstak alwaar zij toen waren tegen gaan vechten.
Men kreeg bij het uitstappen op de tarmac ook de vraag van de verschillende Belgische instellingen, Leger,Politie,Rijkswacht etc... alsook een tafel met Amerikaanse soldaten om bij te tekenen, hier of voor een Amerikaans staatsburgerschap (maar dan moest men nog 3 of 5 jaar bijtekenen in het Amerikaans leger)
Mijn vader heeft toen gezegd " zet er één groot X over ", nadien heeft hij wel spijt gehad voor wat Belgie betrof, maar legde hij toen uit, ge komt juist van een oorlog en men moet na uren in een vliegtuig te hebben gezeten, direct zeggen wat men wilt, men had toen beter 2 a 3 weken gewacht en het dan gevraagd, ik zou anders gereageerd hebben. En wat Amerika betrof, had hij schrik dat ze deze soldaten zouden gebruiken voor het testen van hun atoombommen, daarom heeft hij dat niet gedaan.

[one_O_five]

Ik heb onlangs via het forum het dagboek van André Van Damme gekregen, het verhaal is te lang om hier in te tikken maar ge vind het HIER,http://frontsector.be/index.php/belgisc ... a-veteraan terug.