Het verzet slaat keihard toe,Paul Colin neergekogeld.

Het dagelijkse leven in België tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Moderators: Exjager, piot1940, Bram1940

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Exjager
Sponsor 2022-2023
Berichten: 4379
Lid geworden op: 28 mei 2011 18:53
Contacteer:

Het verzet slaat keihard toe,Paul Colin neergekogeld.

Bericht door Exjager »

Geplaatst: Zo Jun 20, 2010 7:56 pm
Gepard schreef:Wie was Paul Colin.
Deze zoon van een vooraanstaand industrieel was na 1918 als links Germanofiel een aanhanger van het pacifisme en het internationalisme. Toch zal hij in het begin van de jaren dertig overstappen naar autoritair en fascistisch rechts. In oktober 1934 richtte hij het rechtse kwaliteitsblad Cassandre op, dat ook tijdens de bezetting zal blijven bestaan. In mei 1940 werd hij als 'verdachte' in een zuidfrans kamp opgesloten. Bij zijn terugkeer in België gaf hij met ingang van 1 oktober 1940 Le Nouveau Journal uit, waarvan hij algemeen directeur en Robert Poulet politiek directeur en hoofdredacteur was. Dit Belgicistisch ochtendblad zal zich voordoen als het orgaan van een belangrijk deel van de bourgeoisie en de franstalige intellectuelen. De krant werd niet enkel een groot commercieel succes maar de redacteurs van Le Nouveau Journal vormden "de meest briljante ploeg van collaborerende journalisten, die toen kon samengesteld worden. "De Belgicistische pro-Nieuwe Orde strekking van de krant verdween op het moment dat Léon Degrelle de 17e april de Walen met Germanen gelijkstelde en de Anschluss bij Duitsland predikte. Hierop verliet Robert Poulet de krant, Paul Colin bleef. Hij deed immers alles om bij Degrelle op een goed blaadje te komen. Sinds het optreden van het Waalse Legioen was Degrelle op het voorplan van de collaboratie terechtgekomen. In september wordt Colin zelfs lid van de politieke raad van Rex. Door zijn pro-Duitse stellingname was ook Colin een invloedrijk personage in de collaboratie geworden en hij ging daarbij erg ver. Paul Struye schreef ooit over hem:
"Geen enkele collaborateur heeft ooit zoveel haat op zijn persoon samengetrokken als Paul Colin(...) Aan Cassandre en Le Nouveau Journal is vooral verweten, dat zij talrijke Belgen in de handen van de Duitsers hebben gespeeld."
Colins heftige persoonlijke artikels tegen verscheidene Belgische personaliteiten vormden inderdaad voor de bezetter een ideale inspriratiebron bij de arrestatie van gijzelaars.

-------------------------

De aanslag.

Paul Colin was een van de meest vooraanstaande intellectuelen uit de collaboratie. De 14e april 1943 werd hij door het verzet neergeschoten. De bittere nasleep van deze aanslag wordt gekenmerkt door wraak, verraad en weerwraak.

Eind 1942 begin 1943 was de toestand in ons land erg gespannen. Het Duitse verlies in de Slag om Stalingrad betekende een beslissende omekeer in de oorlogsgeschiedenis. Het Duitse opperbevel verminderde zijn bezettingstroepen om frontsoldaten te kunnen inzetten. Tegelijkertijd ging het verzet overal zijn acties opvoeren om de druk op het geallieerde front te verlichten.
In januari 1943 volgden een reeks aanslagen op Duitse militairen en collaborateurs én de vergeldings-terechtstellingen van gijzelaars door de Duitsers elkaar snel op. De leiding van de gewapende partizanen besloot in het bijzonder strijd te voeren tegen vooraanstaande "intellectuele" collaborateurs en in de eerste plaats journalisten die onvoorwaardelijk met de bezetter meewerkten en hierbij zelfs verzetslui verklikten. Ook collaborateurs die belangrijke functies bekleedden, moesten getroffen worden.
Vooral een groep van Brusselse partizanen onder leiding van de erg jonge Jean Destrée liet zich hierbij opmerken. Destrée was samen met zijn neef Jean Coppens en zijn vrienden Freddy Gilbert en Arnaud Fraiteur - allen oudleerlingen van het gemeentelijk atheneum van Ukkel en nu universiteitsstudenten - mislukt in zijn poging Engeland te bereiken. Zij besloten dan maar tot het verzet toe te treden. Maar hun eerste contact was ontgoochelend: vlugschriften bussen interesseerde hen immers niet. Ze waren eerder aangetrokken door de strijdlust en het radicale optreden van de gewapende partizanen.
Met hun toetreding illustreerden deze jonge verzetslui de aflossing die zich eind '42 bij de gewapende partizanen had voorgedaan. Voortaan waren werkweigeraars van de verplichte arbeidsinzet en jonge studenten de rangen komen versterken.

Jonge leeuwen.
Zo was Arnaud Fraiteur in 1943 amper 18 jaar en behoorde hij tot de begoede stand: als zoon van een beheerder van verscheidene vennootschappen was hij geslaagd in het toelatingsexamen van kandidaat burgerlijk ingenieur aan de Luikse universiteit. Tijdens de oorlog volgde hij clandestiene colleges aan de Brusselse ULB. De groep van Destrée werd nog aangevuld met zes andere partizanen waaronder André Berthulot.
Berthulot, een drieëntwintigjarige werkweigeraar was als zeventienjarige tot het Légion Etrangère toegetreden en had zich tijdens de 18-daagse veldtocht erg moedig gedragen. Verder trad ook Maurice Raskin toe ; een 37-jarig gewezen lid van het Waals Legioen die aan het Oostfront gekwetst was geraakt en eens terug in België deserteerde om zich bij de gewapende partizanen aan te sluiten.
De 27ste januari 1943 werd op klaarlichte dag en in een drukke Brusselse straat Louis Fonsny, journalist van de gestolen Le Soir neergeschoten door André Berthulot en Jean Coppens. Fonsny zou de aanslag niet overleven. De 17de maart ontsnapte het hoofd van de rijkswacht en de rijkspolitie, kolonel Van Coppenolle, op het nippertje aan een aanslag van Berthulot en Fraiteur. Ook op de bekende journalisten Robert Poulet en Raymond De Becker werd een aanslag beraamd. Maar de leiding van de gewapende partizanen had het eerder op Paul Colin gemunt. De manier waarop Colin collaborateerde was voor velen immers veel hatelijker.

Het plan.
De aanslag op Colin zou de 14de april plaatsvinden. Een zekere Paul werd aangewezen om de aanslag uit te voeren in een boekhandel die zich op het gelijkvloers van het gebouw van uitgeverij Editoia bevond. Editoia gaf onder andere Le Nouveau Journal uit. Colin verliet gewoonlijk even na 18 uur het gebouw om zich naar de drukkerij van zijn krant te begeven. Daarbij moest hij de boekhandel doorkruisen. Daar zou Paul toeslaan en door Fraiteur worden gedekt, terwijl zij beiden op hun beurt bij het verlaten van de boekhandel door Raskin en Berthulot zouden beschermd worden. De opdracht was niet zonder gevaar. Het gebouw van Editoia was immers gelegen in de nabijheid van het Ministerie voor Koloniën, waar de zwaar bewaakte residentie van von Falkenhausen zich bevond. Bovendien werd Colin onophoudelijk vergezeld door zijn gewapende lijfwacht Gaston Bekeman. De dag voor de aanslag ontving Fraiteur twee revolvers. Wanneer hij één ervan op de Zavel aan Paul wilde overhandigen, weigerde deze echter de opdracht uit te voeren, hij had zogezegd andere verplichtingen. Paul werd vervangen door Freddy Gilbert.
De 14de april 1943, omstreeks 18u15 verlaten Colin en Bekeman de kantoren van de uitgeverij en begeven zich naar de drukkerij. In de boekenwinkel beneden doet Fraiteur, die per fiets is aangekomen en deze buiten tegen de gevel heeft geplaatst, alsof hij boeken inkijkt, terwijl buiten Raskin en Berthulot klaarstaan. Fraiteur wacht tevergeefs op Gilbert, die al na enkele minuten te laat is. Hij besluit om niet langer te wachten en zelf de aanslag te plegen. Hij schiet Bekeman en Colin neer. Bekeman is in het hoofd geraakt en overlijdt onmiddellijk. Colin is in de borst en de buik getroffen. Wanneer Freddy Gilbert, te laat, op het Koningsplein aankomt om de Hofberg naar de boekenwinkel af te dalen ziet hij daar een samenscholing en maakt zich meteen uit de voeten. Colin wordt weggebracht naar het St-Pietersziekenhuis,waarhij, ironie van het lot, wordt geopereerd door René Dumont, gewezen Spanje-strijder en kaderlid van de Brusselse gewapende partizanen. Niettegenstaande de toegediende zorgen overlijdt Colin 's anderendaags om 4u in de morgen.

Jeugdige flaters.
Na de aanslag sloegen de drie verzetslui op de vlucht. In zijn haast vergat Fraiteur zijn fiets te nemen. Berthulot, die de fiets wou wegnemen, wordt aangehouden op de Kunstberg door Duitse soldaten, die de schoten hebben gehoord en zijn komen toelopen. Aangezien de fiets een taksplaat heeft op de naam van Fraiteur wordt deze spoedig, geidentificeerd. In strijd met de hem versterkte onderrichtingen is Raskin toch naar zijn appartement gevlucht. Daar wordt hij de volgende dag door de Duitse Sicherheitspolizei (Sipo) aangehouden. Fraiteur is naar de woning van Jean Destrée getrokken. Bij een familielid van Destrée brengt hij de eerste nacht door en vervolgens verschuilt hij zich bij een bevriend gezin te Ukkel. De ouders van Fraiteur hebben inmiddels een ontsnappingsnet naar Engeland gecontacteerd. Dankzij vrienden van vader Fraiteur die lid zijn van het inlichtingennet "Zero", wordt een wagen en een chauffeur Joseph Hoogeveen gevonden. De 45-jarige Hoogeveen is autobestuurder bij het Ministerie voor Koloniën en heeft reeds verscheidene verzetslui weggebracht. De 29ste april haalt hij rond het middaguur Fraiteur in zijn schuilplaats op met de wagen van de secretaris-generaal voor Koloniën. Hoogeveen zal Fraiteur naar de Franse grens brengen waar deze door het ontsnappingsnet zal worden verder geholpen.
Maar de bezetter, die ten allen prijze de daders van de aanslag wil vinden, looft een beloning uit van 500.000 frank voor diegene, die inlichtingen verstrekt die tot de aanhouding van Fraiteur zou kunnen leiden. De dag voor het wegbrengen van Fraiteur begeeft Hoogeveen zich bij Paul Herten, die Colin als directeur van Le Nouveau Journal heeft opgevolg, om hem mee te delen dat hij Fraiteur weet te vinden. Deze feliciteert hem en spoort hem aan Fraiteur aan te geven. Zelf contacteert Herten kolonel Van Coppenolle en Armand Tilman, die bij het Ministerie voor Binnenlandse Zaken instaat voor de bescherming van secretaris-generaal Romsée. Deze gewezen inspecteur van de gerechterlijke politie te Antwerpen en Brussel, is in feite een agent van de Sipo. Met de dubbele hoop zijn zoon van verplichte arbeidsinzet te redden en een half miljoen frank op te strijken verstrekt Hoogeveen aan de Sipo de juiste uurregeling en de weg die 's anderendaags zal worden gevolgd. De Sipo hoeft enkel nog haar netten te spannen. De 29ste april valt Fraiteur op 15 kilometer van Brussel en 5 kilometer voorbij Halle op de weg naar Edingen in een hinderlaag van de Duitse SS-politie. In plaats van de beloofde 500.000 Bfr ontvangt Hoogeveen slechts 750 Bfr en vier maanden gevangenis om zijn verraad voor het verzet te verdoezelen.

Het proces.
Op de, ook door de Duitsers, druk bijgewoonde begrafenis van Colin zal Degrelle de lijkrede uitspreken.
De 6de en 7de mei 1943 verschenen drie gewapende partizanen voor het Militaire Hof van de Oberfeldkommandatur te Brussel, aangezien het dossier aan het Belgisch gerecht was onttrokken. Voor het eerst werden journalisten tot de zittingen toegelaten en werd een verslag in de dagbladpers gepubliceerd. De beschuldigden stonden terecht voor poging tot moord op kolonel Van Coppenolle en voor moord op Louis Fonsny, Paul Colin en Gaston Bekeman. De gecensureerde pers schetste vooral een erg grof beeld van de twee medeplichtigen van Fraiteur met de bedoeling het communisme aan te klagen,dat volgens haar het zogenaamde patriottisch verzet in zijn ban had en gesymboliseerd werd door deze "door Moskou betaalde verraders". Zij werden voorgesteld als "primaire huurmoordenaars, luiaards die niet willen werken". Raskin en Berthulot zouden slechts uit geldhonger bij het verzet zijn gekomen. Hun gelaat was bont en blauw geslagen door de ondergane martelingen, bijna onherkenbaar geworden. Hun schedel was kaalgeschoren en men had hen veel te kleine kleren aangetrokken. Zij maakten een erbarmelijke indruk. De redacteur van Le Pays Réel, Viktor Meulenijzer, vergeleek hen met Mongoolse krijgsgevangenen die in het Rode Leger hadden gevochten. Fraiteur werd voorgesteld als een jongeling zonder hersenen, een "onbetekende vertegenwoordiger van de nietsdoende jeugd", een "rotte vrucht van de bourgeoisie". Tijdens het proces droeg Fraiteur een elegant maatpak, dat opvallend afstak van de bijna clowneske kledij van zijn twee kameraden. Blijkbaar wilde men een karikatuur maken van de sociale verschillen tussen de jonge student van goede huize en de twee "werklozen". "Fraiteur verschilt niet van al die jongeren, die dankzij de zwarte markt of hun familie over de nodige inkomsten beschikken om hun party's en hun dansavonden te houden, geestelijk gestoorden aan wie nooit enige beperking, nooit enige discipline werd opgelegd."
De drie beklaagden werden ter dood veroordeeld. Hun verzoek om gratie werd verworpen. Hun terechtstelling was uitzonderlijk. Voor het eerst onder het bestuur van von Falkenhausen werd het vonnis door ophanging uitgevoerd "wegens de verachtelijke en laffe wijze waarop de aanslagen werden uitgevoerd". Dit geschiedde de 10de mei in het kamp van Breendonck.

Kogel in de rug.
De aanslag op Colin bleef niet zonder gevolgen. Hoogeveen en Herten zouden na de bevrijding niet aan hun straf ontsnappen. De 9de september 1944 werd Hoogeveen in zijn woning door de vader van Maurice Raskin opgepakt. Drie dagen later werd Paul Herten aangehouden. Zij verschenen de 30ste september 1944 in de eerste rechtzaak na de bevrijding. De krijgsraad te Brussel had nauwelijks een halve dag zitting en een half uur beraadslaging nodig om hen ter dood te veroordelen. Dit vonnis werd de 21ste oktober 1944 door het krijgshof bevestigd. Cassatie werd de 7de november afgewezen. Hun verzoek om gratie werd door de prins-regent verworpen. De 13de november 1944 werden Hoogeveen en Herten in de gevangenis te Sint-Gillis gefusilleerd..... in de rug wegens de schandelijke aard van hun misdaad.
Iets m.b.t. 2 Jagers te Paard is steeds welkom.
Mijn website,http://www.legerdienst.be
Gebruikersavatar
Exjager
Sponsor 2022-2023
Berichten: 4379
Lid geworden op: 28 mei 2011 18:53
Contacteer:

Re: Het verzet slaat keihard toe,Paul Colin neergekogeld.

Bericht door Exjager »

Ik heb deze bovenstaande teksten ooit met knip- en plakwerk van het oude forum overgezet.
Gepard : weet jij nog waar je de info over Paul Colin haalde?
Iets m.b.t. 2 Jagers te Paard is steeds welkom.
Mijn website,http://www.legerdienst.be
Plaats reactie

Terug naar “België bezet - 1940-1945 - la Belgique occupée”