Wie weet meer?
Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
Moderators: Exjager, piot1940, Bram1940
-
Paddy
- Berichten: 7570
- Lid geworden op: 28 mei 2011 10:25
- Locatie: Dendermonde, Idiot Trench
- Contacteer:
Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
Een foto die ik toevallig tegenkwam: boven de ingangspoort "Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde".
Wie weet meer?
Wie weet meer?
Greetings from a Little Gallant Belgian
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".
Re: Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
De kazerne te Dendermonde
Het tijdelijk interneringskamp in de kazerne te Dendermonde.
Slechts met afschuw wordt deze hel vernoemd door hen die er verbleven hebben. Het kloekste gestel moest er bezwijken voor de brutale behandeling van ongure elementen, O.F. en A.B., meestal jonge avontuurlijke kerels, wier cultuur hoofdzakelijk bestond in ruwe woorden, vloeken, brassen, schunnige praat en die zich lieten ophitsen en leiden door drie jonge passionaria's, dochters van zogezegde deftige en «christelijke» burgerfamilies. " Geef die daar nog maar wat, die ziet er nog flink uit, slaag hem maar eens af ! " Meermaals kwam het gemoed der geïnterneerden in opstand. Hun protest werd gestraft met cachot. Na enkele dagen was alle weerstandskracht bij de sterkste mannen geweken, dank zij de hongermethode, die op geraffineerde en onverbiddelijke wijze toegepast werd.
Wat droog brood 's morgens, 's middags afkooksel van enkele groenten en 's avonds twee, hoogstens drie aardappelen in de pel.
De geïnterneerden waren gelogeerd in paardenstallen op een dunne en vochtige laag stroo, waarin de uitwerpselen der dieren nog aanwezig waren. Meer dan zeventig man op een plaats waar slechts enige paarden gestald werden.
Verbod was gegeven aan het venster te komen staan, opdat de mishandelingen op de koer niet zouden gezien worden. Een afgedankte melkerijkan deed dienst des nachts als W.C. voor zeventig man. De drek lag weldra op hopen in de hoek, bijna in het gezicht van de naastbijliggende slapende. De deur was op slot. 's Nachts mocht niemand buiten, om gelijk welke reden. Bijna geregeld om het uur kwamen dronken wachters de kamers binnen gestormd, belichtten het gezicht der slapenden of er geen bekenden bij waren. Was dit ongelukkiglijk het geval, dan werd deze buiten geleid en weldra hoorde men zijn gehuil door de nachtstilte weergalmen. Iedereen beefde als die woeste kerels verschenen en verdook zijn gezicht in het stro of onder de deken.
Iedere keer als er nieuwe bewakers de wacht optrokken of de kazerne bezochten werd er aldus jacht gemaakt op bekende gezichten.
Het cachot, een kleine ruimte, was steeds propvol. Met elf man konden zij er onmogelijk liggen om te slapen. De een op de andere, om te stikken. Eenmaal werd de deur door de opgeslotenen open gebeukt in de nacht, omdat zij versmachten gingen. Mannen met geveld geweer en gevloek kwamen aangesneld. Er vielen weerom slagen en als beloning werd er nog een schreiende vrouw in het duister hol op de hoop mensenlijven bijgesmeten.
Het cachot was de kijkkast voor Engelse officieren en kijklustigen. Als wilde dieren werden de geïnterneerden tentoongesteld en door de boeventronies aangemonsterd. De uitgekozen slachtoffers voor de wraaklust der jonge sadisten werden met de matrak afgeknuppeld, zodat hun gehuil door geheel de kazerne weerklonk en de gevangenen deed zwijgen van schrik.
Er werd geslagen met matrakken, stokken en geweren, op de benen, op de armen, op het hoofd. Toen de slachtoffers toch eindelijk in bezwijming neervielen, werd hun een emmer koud water in het gezicht geslingerd. Toen er weer tekenen van leven te bespeuren waren, werd het slachtoffer op de been getrokken en begon het walgelijke spel opnieuw.
Wie daarbij het meeste pret hadden, waren de drie bovenvermelde «deftige» juffrouwen.
De muren van het cachot waren één bloedvlek, erger dan in de Gepeou-gevangenissen of kelders.
Anderen moesten weer in de manège lopen, over heggen springen gelijk de paarden. Als zij sprongen werd de stok hun tussen de benen gehesen zodat zij als een logge massa neerploften, op gevaar af armen en benen te breken. Ging het niet rap genoeg dan kregen zij een stomp van de geweerkolf waar deze treffen wilde. Velen bleven uitgeput en als Ievensloos op de grond liggen en dan werd het bovenvermeld hulpmiddel van de emmer. water toegediend. Anderen moesten uren aan een stuk in het ronde lopen met een emmer in de hand en op het commando " liggen " zich op de grond werpen. «Opstaan!» enz., enz... Tot slot werden zij geleid naar het «bad». Dit was de drinkput der paarden, meer als mansdiep. Daar moesten de gevangenen inspringen en gans onderdompelen. Als zij het hoofd boven water staken, werd het weer met stokslagen onder water geduwd. Als zij gans nat weer boven kwamen moesten zij zich in het zand rollen, zodat zij, als vuile honden op hun stro weer terecht kwamen, afgebeuld, afgemarteld meer dood als levend.
De drekpotten moesten met de handen gereinigd worden. Geen toelating werd gegeven om de handen te wassen.
Het afschuwelijkste toneel was de wegvoering van, enkele mannen naar Breendonk. Ieder man werd, vóór hij op de auto stapte, met de geweerkolven zodanig bewerkt, dat het gehuil nog nadreunt in de oren van hen die het vertellen. Verschillende jongens hingen levenloos over de zijwanden der auto en nog werden zij geslagen. Men zegt dat er hier doodslagen geweest zijn. De lustige kijksters en aanmoedigers waren hier weer de drie deftige en «christelijke» juffrouwen van hierboven. De vrouwen werden behandeld als gemene sletten, dagelijks gemonsterd en bespied door de geile blikken van zedeloze kerels. Hun haar werd afgeknipt of op een hakenkruis geknipt. Bij sommigen werd dit teken ingewreven met rode menie. De bewakers vergrepen zich menigmaal en konden hun handen niet thuis houden. De grofste schunnigheden werden met de grootste wellust naar het hoofd geslingerd dier meisjes, wier zedelijkheid nooit in opspraak was gebracht. Zij moesten ongekleed naar het bad, onder de geile blikken van bewakers en nieuwsgierigen.. Steeds was er dan defekt aan de electriciteit, Zogezegde herstellers drongen de kabienen binnen en wilden zich vergrijpen aan de jonge meisjes, die zich met geweld moesten verzetten tegen de vuige inzichten der geweldenaars.
Tegen al deze ergerlijke feiten werd door de gevangenen klacht ingediend bij de heer Procureur des Konings. Tweehonderd vijftig getuigen werden verhoord.
Onnodig er bij te voegen dat de bijrantsoenen, welke door familieleden gebracht werden, zelden terecht kwamen of, indien dit toch eens gebeurde, het 'beste uit de pakjes weggenomen was.
Al het afgenomen geld, juwelen, geldtassen, vulpennen, enz., zijn spoorloos verdwenen. Het geld, waarmede sommige bewakers zich lieten uitkopen, om brieven te bestellen, eten te kopen, of pakjes te halen, verdween, maar van het bestelde kwam niets bij de gevangenen. Tabak en cigaretten werden van de gevangenen afgenomen en aan hen weer verkocht tegen joodse prijzen. Wij spreken niet van de dagelijkse vernederingen, kleineringen, enz., die het geduld van de gevangenen zozeer op de proef zetten.
In Kamer 66: De cel der « Gestapo's »!
Een hok van 3.50 op 2.50 m. en 4 m. hoog met een klein dakvensterke als enige lichttoevoer - zonder strozak op de vuile, vochtige grond. Bij slagregen drijft water van de muren. Als vaatwerk voor de W. C. doet een grote confituurdoos dienst.
Acht man moesten in die cel verblijven en ... leven ! 's Morgens deden zware kolfslagen en een litanie beledigende godslasteringen - zoals alleen uitschot kan vloeken - de gevangenen opspringen en beven voor de dag waarvan het, licht nog niet geboren was, want de « Gestapo's » moesten vóór alle andere geïnterneerden naar de wasplaats en de W.C. -.afgezonderd lijk malarialijders ! Het rantsoen droog brood werd door een vloekbeest in de cel geworpen en een licht gebruind vocht was de koffie! En dan begon de africhting op de «manège» : een open koer, bij droog weder zandachtig, bij regentij slijk. De marchen in vlug tempo, met de bijkomende zwenkingen, met omhoog gestrekte handen - of in "paradestap" - het lopen met afwisselend vallen en opstaan, het springen over bank en afsluiting, en dat een uur lang of soms langer, naar gelang de graad van menselijkheid der wachters, - dat alles verlamde de jongens en deed ze als wrakken op de grond neervallen. En dat twee- tot driemaal daags. Tussenin kwamen de korvees : kolen afdragen, gemakken kuisen en andere plagerijen.
Maar het ergst om verduren waren de «bezoekers» van zogenaamde slachtoffers tijdens de bezetting. Telkens de deur der cel geopend werd beving de inzittenden een niet te bedwingen gevoel van onbeschrijflijke angst, want zij wisten dat er zou geklopt worden. Eén voor één werden ze uit de cel gesleept en in de gang door dronken wachters of A.B.-mannen, soms ook wel door Godvergeten vrouwen, ongenadig bewerkt met gummistokken, revolvers en geweren.
Eén gruwelavond vergeten wij nooit: 't was op een Zondag. Weer hoorden wij de brullende bende afkomen. Een burger horen wij zeggen toen hij de deur open wierp : «Doe nu maar uw goesting ! Als razend begonnen ze in 't wilde te slaan en te schuppen alwaar ze genaken kunnen. Een woeste vecht-partij ont stond. 'Onder de doffe slagen der matrakken en der kolfstampen horen wij het gekreun der gekwetsten en de angstkreten als van gemartelde dieren.
Wij hebben ze gezien, bloedend uit mond en ogen, met gaten in voor- en achterhoofd, met gebreken neusbeen en afgescheurde oren, zich kronkelend van onuitstaanbaar leed. Ringen en armbanduurwerken waren gestolen en één van de jongens moest zijn paar schoenen dat nog in goede staat was afstaan om er een versleten in de plaats te krijgen. Het was een luguber zicht die ineengewrongen lichamen waar doorheen zenuwschokken voeren van stekende pijnen zo lichamelijke als zedelijke. Wij hebben ruggen gezien waarop niet één vierkante centimeter gezond vlees nog was te ontwaren.
Die avond bracht opspraak in de kazerne. De schijnheilige overheid verbood in de toekomst die «bezoeken».
En zo kwam de dag van de deportatie naar Breendonk. De kazerne van Dendermonde moest worden ontruimd. De Gestapo's met nog enkele «zware» verdachten werden naar Breendonk overgebracht en de overige gedetineerden naar Lokeren. Een overdekte autocamion, die de reis naar Breendonk zou doen kwam op de koer der kazerne voorgereden. De «gemerkten» werden onder geweldige slagen en stampen uit hunne kamers gesleurd. Wachters hadden op één rij post gevat vóór het voertuig en de ongelukkigen moesten langs deze rij voorbij vooraleer in te stappen. De eerste wachter begon te kloppen tot de laatste toe en bloedend werden de gekwetsten in de auto geroeid.
Wat zou het ginder worden?
Een onzer kameraden werd tot vijf maal toe ondergedompeld in het walleke dat midden de koer der kazerne is aangebracht. Een ouderling werd neus, mond, eren, ogen en hals met slijk volgepropt. En nog was de wraakzucht der bloeddronken bende niet voldaan: de sukkelaars onder de medereizenden, waarop de bende het 't incest gemunt had werden terug uit de camion gehaald, en die nog een ongeschonden aangezicht had werd terug in 't voertuig geworpen met gebroken neus, blauwe of niet-meer-te-ontwaren ogen, afhangende oor en stampen in nier en onderlijf. Beestachtig! En dat alles gebeurde onder het oog van gendarmen en overheden die geen vinger roerden of geen woord uitten om een einde te stellen aan die onmenselijke, bij God-om-wraak schreeuwende slachting.
En zo ging dan de tocht met de bloedcamion naar Breendonk met zijn beruchte naam van folterkamp.
Wat zou het ginder worden ?
http://home.scarlet.be/averechts/tofrom03.htm
Het tijdelijk interneringskamp in de kazerne te Dendermonde.
Slechts met afschuw wordt deze hel vernoemd door hen die er verbleven hebben. Het kloekste gestel moest er bezwijken voor de brutale behandeling van ongure elementen, O.F. en A.B., meestal jonge avontuurlijke kerels, wier cultuur hoofdzakelijk bestond in ruwe woorden, vloeken, brassen, schunnige praat en die zich lieten ophitsen en leiden door drie jonge passionaria's, dochters van zogezegde deftige en «christelijke» burgerfamilies. " Geef die daar nog maar wat, die ziet er nog flink uit, slaag hem maar eens af ! " Meermaals kwam het gemoed der geïnterneerden in opstand. Hun protest werd gestraft met cachot. Na enkele dagen was alle weerstandskracht bij de sterkste mannen geweken, dank zij de hongermethode, die op geraffineerde en onverbiddelijke wijze toegepast werd.
Wat droog brood 's morgens, 's middags afkooksel van enkele groenten en 's avonds twee, hoogstens drie aardappelen in de pel.
De geïnterneerden waren gelogeerd in paardenstallen op een dunne en vochtige laag stroo, waarin de uitwerpselen der dieren nog aanwezig waren. Meer dan zeventig man op een plaats waar slechts enige paarden gestald werden.
Verbod was gegeven aan het venster te komen staan, opdat de mishandelingen op de koer niet zouden gezien worden. Een afgedankte melkerijkan deed dienst des nachts als W.C. voor zeventig man. De drek lag weldra op hopen in de hoek, bijna in het gezicht van de naastbijliggende slapende. De deur was op slot. 's Nachts mocht niemand buiten, om gelijk welke reden. Bijna geregeld om het uur kwamen dronken wachters de kamers binnen gestormd, belichtten het gezicht der slapenden of er geen bekenden bij waren. Was dit ongelukkiglijk het geval, dan werd deze buiten geleid en weldra hoorde men zijn gehuil door de nachtstilte weergalmen. Iedereen beefde als die woeste kerels verschenen en verdook zijn gezicht in het stro of onder de deken.
Iedere keer als er nieuwe bewakers de wacht optrokken of de kazerne bezochten werd er aldus jacht gemaakt op bekende gezichten.
Het cachot, een kleine ruimte, was steeds propvol. Met elf man konden zij er onmogelijk liggen om te slapen. De een op de andere, om te stikken. Eenmaal werd de deur door de opgeslotenen open gebeukt in de nacht, omdat zij versmachten gingen. Mannen met geveld geweer en gevloek kwamen aangesneld. Er vielen weerom slagen en als beloning werd er nog een schreiende vrouw in het duister hol op de hoop mensenlijven bijgesmeten.
Het cachot was de kijkkast voor Engelse officieren en kijklustigen. Als wilde dieren werden de geïnterneerden tentoongesteld en door de boeventronies aangemonsterd. De uitgekozen slachtoffers voor de wraaklust der jonge sadisten werden met de matrak afgeknuppeld, zodat hun gehuil door geheel de kazerne weerklonk en de gevangenen deed zwijgen van schrik.
Er werd geslagen met matrakken, stokken en geweren, op de benen, op de armen, op het hoofd. Toen de slachtoffers toch eindelijk in bezwijming neervielen, werd hun een emmer koud water in het gezicht geslingerd. Toen er weer tekenen van leven te bespeuren waren, werd het slachtoffer op de been getrokken en begon het walgelijke spel opnieuw.
Wie daarbij het meeste pret hadden, waren de drie bovenvermelde «deftige» juffrouwen.
De muren van het cachot waren één bloedvlek, erger dan in de Gepeou-gevangenissen of kelders.
Anderen moesten weer in de manège lopen, over heggen springen gelijk de paarden. Als zij sprongen werd de stok hun tussen de benen gehesen zodat zij als een logge massa neerploften, op gevaar af armen en benen te breken. Ging het niet rap genoeg dan kregen zij een stomp van de geweerkolf waar deze treffen wilde. Velen bleven uitgeput en als Ievensloos op de grond liggen en dan werd het bovenvermeld hulpmiddel van de emmer. water toegediend. Anderen moesten uren aan een stuk in het ronde lopen met een emmer in de hand en op het commando " liggen " zich op de grond werpen. «Opstaan!» enz., enz... Tot slot werden zij geleid naar het «bad». Dit was de drinkput der paarden, meer als mansdiep. Daar moesten de gevangenen inspringen en gans onderdompelen. Als zij het hoofd boven water staken, werd het weer met stokslagen onder water geduwd. Als zij gans nat weer boven kwamen moesten zij zich in het zand rollen, zodat zij, als vuile honden op hun stro weer terecht kwamen, afgebeuld, afgemarteld meer dood als levend.
De drekpotten moesten met de handen gereinigd worden. Geen toelating werd gegeven om de handen te wassen.
Het afschuwelijkste toneel was de wegvoering van, enkele mannen naar Breendonk. Ieder man werd, vóór hij op de auto stapte, met de geweerkolven zodanig bewerkt, dat het gehuil nog nadreunt in de oren van hen die het vertellen. Verschillende jongens hingen levenloos over de zijwanden der auto en nog werden zij geslagen. Men zegt dat er hier doodslagen geweest zijn. De lustige kijksters en aanmoedigers waren hier weer de drie deftige en «christelijke» juffrouwen van hierboven. De vrouwen werden behandeld als gemene sletten, dagelijks gemonsterd en bespied door de geile blikken van zedeloze kerels. Hun haar werd afgeknipt of op een hakenkruis geknipt. Bij sommigen werd dit teken ingewreven met rode menie. De bewakers vergrepen zich menigmaal en konden hun handen niet thuis houden. De grofste schunnigheden werden met de grootste wellust naar het hoofd geslingerd dier meisjes, wier zedelijkheid nooit in opspraak was gebracht. Zij moesten ongekleed naar het bad, onder de geile blikken van bewakers en nieuwsgierigen.. Steeds was er dan defekt aan de electriciteit, Zogezegde herstellers drongen de kabienen binnen en wilden zich vergrijpen aan de jonge meisjes, die zich met geweld moesten verzetten tegen de vuige inzichten der geweldenaars.
Tegen al deze ergerlijke feiten werd door de gevangenen klacht ingediend bij de heer Procureur des Konings. Tweehonderd vijftig getuigen werden verhoord.
Onnodig er bij te voegen dat de bijrantsoenen, welke door familieleden gebracht werden, zelden terecht kwamen of, indien dit toch eens gebeurde, het 'beste uit de pakjes weggenomen was.
Al het afgenomen geld, juwelen, geldtassen, vulpennen, enz., zijn spoorloos verdwenen. Het geld, waarmede sommige bewakers zich lieten uitkopen, om brieven te bestellen, eten te kopen, of pakjes te halen, verdween, maar van het bestelde kwam niets bij de gevangenen. Tabak en cigaretten werden van de gevangenen afgenomen en aan hen weer verkocht tegen joodse prijzen. Wij spreken niet van de dagelijkse vernederingen, kleineringen, enz., die het geduld van de gevangenen zozeer op de proef zetten.
In Kamer 66: De cel der « Gestapo's »!
Een hok van 3.50 op 2.50 m. en 4 m. hoog met een klein dakvensterke als enige lichttoevoer - zonder strozak op de vuile, vochtige grond. Bij slagregen drijft water van de muren. Als vaatwerk voor de W. C. doet een grote confituurdoos dienst.
Acht man moesten in die cel verblijven en ... leven ! 's Morgens deden zware kolfslagen en een litanie beledigende godslasteringen - zoals alleen uitschot kan vloeken - de gevangenen opspringen en beven voor de dag waarvan het, licht nog niet geboren was, want de « Gestapo's » moesten vóór alle andere geïnterneerden naar de wasplaats en de W.C. -.afgezonderd lijk malarialijders ! Het rantsoen droog brood werd door een vloekbeest in de cel geworpen en een licht gebruind vocht was de koffie! En dan begon de africhting op de «manège» : een open koer, bij droog weder zandachtig, bij regentij slijk. De marchen in vlug tempo, met de bijkomende zwenkingen, met omhoog gestrekte handen - of in "paradestap" - het lopen met afwisselend vallen en opstaan, het springen over bank en afsluiting, en dat een uur lang of soms langer, naar gelang de graad van menselijkheid der wachters, - dat alles verlamde de jongens en deed ze als wrakken op de grond neervallen. En dat twee- tot driemaal daags. Tussenin kwamen de korvees : kolen afdragen, gemakken kuisen en andere plagerijen.
Maar het ergst om verduren waren de «bezoekers» van zogenaamde slachtoffers tijdens de bezetting. Telkens de deur der cel geopend werd beving de inzittenden een niet te bedwingen gevoel van onbeschrijflijke angst, want zij wisten dat er zou geklopt worden. Eén voor één werden ze uit de cel gesleept en in de gang door dronken wachters of A.B.-mannen, soms ook wel door Godvergeten vrouwen, ongenadig bewerkt met gummistokken, revolvers en geweren.
Eén gruwelavond vergeten wij nooit: 't was op een Zondag. Weer hoorden wij de brullende bende afkomen. Een burger horen wij zeggen toen hij de deur open wierp : «Doe nu maar uw goesting ! Als razend begonnen ze in 't wilde te slaan en te schuppen alwaar ze genaken kunnen. Een woeste vecht-partij ont stond. 'Onder de doffe slagen der matrakken en der kolfstampen horen wij het gekreun der gekwetsten en de angstkreten als van gemartelde dieren.
Wij hebben ze gezien, bloedend uit mond en ogen, met gaten in voor- en achterhoofd, met gebreken neusbeen en afgescheurde oren, zich kronkelend van onuitstaanbaar leed. Ringen en armbanduurwerken waren gestolen en één van de jongens moest zijn paar schoenen dat nog in goede staat was afstaan om er een versleten in de plaats te krijgen. Het was een luguber zicht die ineengewrongen lichamen waar doorheen zenuwschokken voeren van stekende pijnen zo lichamelijke als zedelijke. Wij hebben ruggen gezien waarop niet één vierkante centimeter gezond vlees nog was te ontwaren.
Die avond bracht opspraak in de kazerne. De schijnheilige overheid verbood in de toekomst die «bezoeken».
En zo kwam de dag van de deportatie naar Breendonk. De kazerne van Dendermonde moest worden ontruimd. De Gestapo's met nog enkele «zware» verdachten werden naar Breendonk overgebracht en de overige gedetineerden naar Lokeren. Een overdekte autocamion, die de reis naar Breendonk zou doen kwam op de koer der kazerne voorgereden. De «gemerkten» werden onder geweldige slagen en stampen uit hunne kamers gesleurd. Wachters hadden op één rij post gevat vóór het voertuig en de ongelukkigen moesten langs deze rij voorbij vooraleer in te stappen. De eerste wachter begon te kloppen tot de laatste toe en bloedend werden de gekwetsten in de auto geroeid.
Wat zou het ginder worden?
Een onzer kameraden werd tot vijf maal toe ondergedompeld in het walleke dat midden de koer der kazerne is aangebracht. Een ouderling werd neus, mond, eren, ogen en hals met slijk volgepropt. En nog was de wraakzucht der bloeddronken bende niet voldaan: de sukkelaars onder de medereizenden, waarop de bende het 't incest gemunt had werden terug uit de camion gehaald, en die nog een ongeschonden aangezicht had werd terug in 't voertuig geworpen met gebroken neus, blauwe of niet-meer-te-ontwaren ogen, afhangende oor en stampen in nier en onderlijf. Beestachtig! En dat alles gebeurde onder het oog van gendarmen en overheden die geen vinger roerden of geen woord uitten om een einde te stellen aan die onmenselijke, bij God-om-wraak schreeuwende slachting.
En zo ging dan de tocht met de bloedcamion naar Breendonk met zijn beruchte naam van folterkamp.
Wat zou het ginder worden ?
http://home.scarlet.be/averechts/tofrom03.htm
-
Paddy
- Berichten: 7570
- Lid geworden op: 28 mei 2011 10:25
- Locatie: Dendermonde, Idiot Trench
- Contacteer:
Re: Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
Bedankt Gepard maar bovenstaande foto heeft niets te maken met de Dendermondse kazerne 
Greetings from a Little Gallant Belgian
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".
Re: Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
Ja, had het te laat gezien.Paddy schreef:Bedankt Gepard maar bovenstaande foto heeft niets te maken met de Dendermondse kazerne
Re: Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
Een nieuwe foto gevonden maar nog steeds geen verdere informatie
Re: Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
en toen vond ik dit...
http://www.cbbd.be/fichiers/presse/CBBD%202004%20Expo%20Le%20Si%C3%A8cle%20de%20Jacobs.pdf schreef:1924 : Service militaire à Crefeld, dans le camp de Termonde, en « Allemagne occupée », au
bataillon d'élite du 4e chasseur à pied. Repéré comme « artiste » par les responsables du « cercle
militaire », est enrôlé d’office dans de multiples productions théâtrales. Promu caporal. Chargé de
produire des tableaux didactiques sur l’armement, destinés à la formation des recrues.
Re: Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
Wel, ik had zo al een vaag vermoeden! Ons moe (die inmiddels toch al 95 lentes rondhuppelt in Dendermonde) had nooit gehoord van een soldatenkamp, buiten de kazerne natuurlijk en de oude vestingswerken.
Weer een misterie opgelost dankzij een lid van Hét ABL History Forum!
Groetjes,
Wim2
Weer een misterie opgelost dankzij een lid van Hét ABL History Forum!
Groetjes,
Wim2
Remember Brave Little Belgium
-
Paddy
- Berichten: 7570
- Lid geworden op: 28 mei 2011 10:25
- Locatie: Dendermonde, Idiot Trench
- Contacteer:
Re: Camp de Termonde - Kamp van Dendermonde
Hartelijk bedankt voor het zoekwerk JernJern schreef:en toen vond ik dit...
http://www.cbbd.be/fichiers/presse/CBBD%202004%20Expo%20Le%20Si%C3%A8cle%20de%20Jacobs.pdf schreef:1924 : Service militaire à Crefeld, dans le camp de Termonde, en « Allemagne occupée », au
bataillon d'élite du 4e chasseur à pied. Repéré comme « artiste » par les responsables du « cercle
militaire », est enrôlé d’office dans de multiples productions théâtrales. Promu caporal. Chargé de
produire des tableaux didactiques sur l’armement, destinés à la formation des recrues.
Greetings from a Little Gallant Belgian
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".
Patrick De Wolf
Militaria-Ruilbeurs Hangar 42 Dendermonde,http://www.facebook.com/Hangar42Militaria
There is a very fine line between "hobby" and "mental illness".